Edukacja klas 1-3
Klasy 1-3 pracują jako jeden zespół. Różnorodna pod względem wieku i umiejętności grupa ma na celu działanie na wzór jednego plemienia lub wielodzietnej rodziny. W społeczności takiej jeśli już coś umiem, to pomogę tym, którzy jeszcze nie potrafią. Jeśli czegoś nie wiem, mogę o to zapytać wybraną przez siebie osobę. Nauczyciel nie opowiada każdemu z osobna, jak pracować z danym materiałem.
Uczniowie samodzielnie nabywają nowe umiejętności w oparciu o przygotowane przez Nauczycieli i Metodyków oraz dostosowane do potrzeb i umiejętności Uczniów pomocy.
Chcemy aby nasi Uczniowie przygotowywali się do różnych wyzwań, jakie niesie życie. Czasem nie będę wiedział co mam zrobić, ale będę wiedział, gdzie mogę poszukać rozwiązań. Czasem czyjeś zachowanie nie będzie dla mnie ok, ale będę potrafił postawić granicę. Czasem nie będę potrafił sobie z czymś poradzić, ale będę wiedział do kogo zwrócić się po pomoc. Będę wiedział, że w świecie istnieją różne niebezpieczeństwa, ale będę wiedział jak zadbać o swoje bezpieczeństwo
i gdzie szukać wsparcia. Będę wiedział, że nie każde rozwiązanie jest łatwe czy przyjemne, ale będę chciał sam podejmować decyzje dotyczące ważnych dla mnie tematów.
Szkoła Montessori
pracowitość wytrwałość cierpliwość dążność do celu
to szkoła oddziałująca nierepresyjnie - ale nie bezstresowo,
to szkoła, gdzie uczniowie mają prawo wyboru - ale nie jest tak, że robią co chcą,
to szkoła, gdzie nauczyciel szanuje ucznia i jego wybory, ale nie jest to metoda partnerska,
to szkoła, która posiada charakterystyczne pomoce naukowe, ale są one tylko środkiem, nie celem aktywności
Na początku XX wieku grupa włoskich deweloperów postanowiła zbudować wzorcowe bloki mieszkalne w pewnej bardzo biednej dzielnicy - Quartiere San Lorenzo. Każde mieszkanie miało bieżącą wodę i toaletę, na parterze bloków zaś przewidziano "Casa dei Bamibni" - sale pobytu dla dzieci w czasie, gdy rodzice będą w pracy. Organizację opieki nad dziećmi powierzono lekarce i naukowcowi Marii Montessori, która kilka lat wcześniej wprowadziła w grupie 22 zaniedbanych dzieci specjalny system nauczania, dzięki któremu dzieci te uzyskiwały lepsze wyniki edukacyjne niż mieli uczniowie neurotypowi ze "zwyczajnych" szkół. Przewidywano zatem, że otworzenie się tą metodą na "zwykle" dzieci może przynieść "niezwykłe" efekty.
Tak powstały "Casa dei Bambini" i tak zaczął się rozwijać jeden z najbardziej znanych sposobów edukacji, z którego czerpały i czerpią wszystkie nowoczesne systemy rozwoju dzieci.
Dziecko, posiadając plan pracy na tydzień, samo decyduje, którym materiałem edukacyjnym (wagą, szklanymi menzurkami, koralikami do liczenia itp), gdzie (na stoliku, na podłodze itp), z kim i jak długo będzie się zajmować. Zanim dziecko wybierze, nauczyciel przeprowadza indywidualnie Lekcję Podstawową.
Każda rzecz ma swoje miejsce i każde dziecko odnosi rzecz tam, skąd ja wzięło (i to działa!!! :) ) ograniczeniu, regułom i zasadom podlega całe życie szkolne i nieprawdą jest, że dzieciom naszym wszystko wolno i nauczyciel nie jest partnerem ani kolegą.
Każda pomoc montesoriańska jest elementem większej całości; każdy element tej całości ma uczyć czegoś nowego, następnego, trudniejszego.
Uczymy się przez powtarzanie, tak jak wiele razy trzeba wytrzeć stół, aby to zrobić dobrze, tak wiele razy trzeba przećwiczyć tabliczkę mnożenia i to dziecko wie, ile tych powtórzeń potrzebuje.
Pomoce montesoriańskie dają możliwość samodzielnego sprawdzenia poprawności wykonania zadania i samodzielnej poprawy; dzieci więc nie boja się popełniać błędów i traktują je (błędy) jako wskazówki na przyszłość.
Rolą dorosłych (nauczyciela) jest stworzenie odpowiedniego otoczenia. Służą temu zasady pedagogiczne Marii Montessori
Odbrązowiona postać Marii Montessori ujawnia nam niezwykle wrażliwą i inteligentną kobietę, której praca nad skuteczną edukacją wyprzedziła badania neurodydaktyki o 100 lat. To zabawne, że "zesłanie" kobiety lekarki do szpitala dla dzieci z chorobami umysłowymi okazało się wstępem do upodmiotowienia małych ludzi i znalezienia sposobu na przyjazną edukację. Przełom wieku XIX i XX to czas Korczaka, Wygotskiego, Piageta, ale tylko spisany naukowo, przez co powtarzalny system edukacji młodej lekarki wyszedł poza ramy edukacji alternatywnej, stając się podstawą zmian w oświacie każdego zainteresowanego skutecznością (i małym Człowiekiem) systemu edukacyjnego.
Kluczem do edukacji w szkole montessori, a więc i w naszej szkole, jest
współpraca zamiast rywalizacji,
odpowiedzialność zamiast bierności,
praca ku ciszy zamiast "wyżywanie się",
budowanie lepszego siebie zamiast porównywania.
Uczniowie pracują używając materiałów montessoriańskich, drogowskazów, jakimi są cotygodniowe Mapy Pracy oraz korzystając z pomocy Nauczycieli i Tutorów
Nie ma klas rocznikowych, zajęcia są prowadzone w grupach mieszanych wiekowo. Daje to ogromną możliwość uczenia się od starszych, pozwala uniknąć porównań (nie ma bowiem sytuacji, gdy wszystkie dzieci jednocześnie piszą jedną literkę, zatem nie ma z kim porównywać). Dzieci starsze są pierwszymi nauczycielami dzieci młodszych w myśl zasady, ze materia naprawdę nauczona jest wtedy, gdy umiem ją wytłumaczyć. Taka konwencja pozwala wracać do pewnych treści w sposób naturalny, a wiadomo, że powtarzanie sprzyja lepszemu zapamiętywaniu.
KLASY 1-3
Uczniowie mają swobodę wyboru przedmiotu (polski, matematyka), miejsca (stolik, dywan) i czasu pracy
(15 minut czy 3 godziny na dane zagadnienie) za wyjątkiem zajęć przewidzianych przez nauczyciela jako zaplanowanych grupowych (wychowanie fizyczne, język angielski).
Klasy starsze
mają zajęcia z Przedmiotowcami, zatem praca Uczniów ma bardziej charakter analizy. Zakres materiału i sposób przetwarzania materiału jest znacznie bardziej oparty na materiałach źródłowych niż w grupie programowo młodszej. Uczniowie wykorzystują lapbooki, tworzą własne pomoce naukowe, jest znacznie więcej pracy wspólnej niż w młodszej grupie.
Dziecko, posiadając plan pracy na tydzień, samo decyduje, którym materiałem edukacyjnym (wagą, szklanymi menzurkami, koralikami do liczenia itp), gdzie (na stoliku, na podłodze itp), z kim i jak długo będzie się zajmować. Zanim dziecko wybierze, nauczyciel przeprowadza indywidualnie Lekcję Podstawową.
Każda rzecz ma swoje miejsce i każde dziecko odnosi rzecz tam, skąd ja wzięło (i to działa!!! :) ) ograniczeniu, regułom i zasadom podlega całe życie szkolne i nieprawdą jest, że dzieciom naszym wszystko wolno i nauczyciel nie jest partnerem ani kolegą.
Każda pomoc montesoriańska jest elementem większej całości; każdy element tej całości ma uczyć czegoś nowego, następnego, trudniejszego.
Uczymy się przez powtarzanie, tak jak wiele razy trzeba wytrzeć stół, aby to zrobić dobrze, tak wiele razy trzeba przećwiczyć tabliczkę mnożenia i to dziecko wie, ile tych powtórzeń potrzebuje.
Pomoce montesoriańskie dają możliwość samodzielnego sprawdzenia poprawności wykonania zadania i samodzielnej poprawy; dzieci więc nie boja się popełniać błędów i traktują je (błędy) jako wskazówki na przyszłość.
Rolą dorosłych (nauczyciela) jest stworzenie odpowiedniego otoczenia. Służą temu zasady pedagogiczne Marii Montessori
próbuje
pyta
odkrywa
Uczeń
odkrywa
odkrywa
odkrywa
